Nermin Yıldırım ile beni tanıştıran ilk romanıdır. Roman dedim ancak uzun kısa öykülerden oluşmaktadır kitap. 3 ana bölümden oluşuyor kitap. İlk bölümde 2 çocuklu bir ailenin kız çocuğunun başına gelen bir olayı anne - baba ve kızın kendi ağzından dinliyoruz. Ana konu bir kız isteme emri vakisidir ancak bu bölümlerde konu anlatılırken karı koca ilişkisi, yalnızlık, yaşlılık, orta yaş bunalımları, anne olma, baba yahut çocuk olma temaları 80 lerin dekorları ile sunulmaktadır bize. Kızın kendi ağzından anlattığı ilk bölüm çok hoşuma gitmemişti doğrusu. Esprili bir anlatım yakalayayım derken oldukça klişe şakalar hoşuma gitmedi aslında. Anne ve babanın bölümlerinde ya anlatıma alıştığımdan yahut daha iyi espriler yapıldığından kitaba daha bi girdim. Sonraki kısımda 2. kısımdaki öyküler de "mahizer", "kambur" gibi, temalar yine zaman, yaşlılık, hayat, yaşama terk edilme gibi çok da yabancı olmayan temalar ile ilerliyor. Yani hiç anlatılmayan şeyler yok değil ancak kimi cümleler ve tanmlamalar, betimlemeler hoşuma gitti aslında. Ama dur bunu unutmiim diyeceğim bir cümle de pek olmadı. Yahut tüylerimi ürpertecek bi duruma da rastlamadım. Son kısımdaki öyküler çok kısa. 3-5 sayfalık kısa öyküler Yine konuların teması aynı. Çok öykü çok konu çok hızlı değiştiğinden son kısımlardan keyif almadım. Öyküler güzel mi? Evet Ancak vay be lik konular ve anlatıma da rastlamadım. Anlatımda da konu seçimleri gibi sıradanlık sezdim. Bir de öykü sonları genelde tahmin edilebilir şekildeydi. Yani o teyzenin öleceği, o adamı bulamayacağı, yahut o kocanın zaten ölü olduğu gibi ters köşe sürpriz son da bulamadım. Rahat okuması olan sıkmayan yormayan bir kitap. Ancak insan bazen azıcık da kitabı bi ara kapatıp düşünmek, irdelemek istiyor. Pişman olmadım ama bir baş ucu kitabı da değil benim için.

Bavula SığmayanNermin Yıldırım · Hep Kitap · 20222,809 okunma

·

45 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Anıl Çokuğurluel