Mesele göğün mavisiyle içimizi boyamaktı.Saçların yosun kokması ve gözlerin gökteki yıldızlar gibi ışıl ışıl parlamasıydı.Mesele doğayla bir bütün olduğumuzu anlamamız ve nasıl canımıza değer veriyorsak aynı şekilde doğaya da değer vermekti...
Ben sevdiğim insanın saçı ıslanınca toprağa değen su gibi kokmasını isterdim hep hala da... ölü bir toprağın hayat bulduğu an ki kokusu çok manalı geliyor bana..