Ne kötüymüş defalarca şans verip aynı hataların mislini tekrarlamak. Mantıklı düşündüğün zaman enayilik dersin kim bilir? Seven anlar, yaşayan anlar derler ya, gerçekten de öyleymiş. Kötüdür sevginin verdiği inanmışlık. İnandıkça affedersin çünkü. Arsız kalp işte, ne diyebilirsin? Kalp arsız da peki insanın yüzsüzlüğü? Af dileyip hatalarını misliye katlayanlara gönül bağlamayın.
Sayfa 27Kitabı okudu
·
18 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.