En azından babam küçükken işten döndüğünde ve beni gördüğünde hep bunu söylerdi: “Günüm seni görene dek karanlık,yağmurlu ve kasvetli ama eve gelince, sana sarılınca kendimi yaz ayında, deniz kıyısında ve güneşin altında hissediyorum. İpek gibi sarı saçların, deniz ve gökyüzü misali mavi gözlerinle benim gün ışığım, mutluluk sebebimsin.”
Sayfa 52Kitabı okudu
·
1 artı 1'leme
·152 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.