Bazı kitaplar vardır sevdiğiniz bir yiyecek gibidirler, ara ara canınız çeker, yeniden okuma isteği ile dolup taşarsınız. Palto da öyleydi benim için. Bu ikinci okuyuşum ancak ilk idrak edişim diyebilirim. Ve buraya bir incelemeden ziyade karaktere olan serzenişimi belirtmek istiyorum. Ben neden okurken Akakiyeviç'in sesi olmak istedim, neden ona "bırak artık bu monotonu. Yaşa!" diye bağırmak istedim, neden Akakiyeviç'in kulağı, gözü olmak istedim?.. Ahh yazar herkesi eleştirebilir kitapta :vicdanını unvanının ardına saklamış olan "önemli kişiyi" eleştirebilir, işini düzgün yapmayan bekçiyi eleştirebilir, bir 'sürü' insanı eleştirebilir ancak son olarak yine kim ne derse desin Akakiyeviç'in bu içi burkan yapayalnız ölümü kendi seçimiydi. İnsan nasıl yaşarsa öyle ölürmüş. Unutmayın, insan nasıl öleceğine biraz da kendi karar verir. demek isterim ki şimdiye kadar birçok karakter okudum. Birçoğunu yaşattım kendimle beraber. Ama hiçbiri sırtıma kambur gibi oturmamıştı. Hiçbiri bu kadar ağırlık vermemişti...

PaltoNikolay Gogol · Can Yayınları · 202036,9bin okunma

·

162 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Esma