Birisi için ne kadar samimi, içten, sıcak bir insan diyorsun ama bir müddet sonra görüyorsun ki onu sen ‘öyle’ görmek istemişsin. Aradaki bütün sıcaklık, senin ona attığın adımlarla, senin ona duyduğun sevgiyle ilgiliymiş.
Gece Yarısı Kütüphanesi de okumuştum bu konuyla alakalı. Diyordu ki “ Dan böyle biri değildi, insanlar değişiyordu sonra ekledi - Belki hep böyleydi de ben görmek isteğim gibi gördüm”
Kafamızda şema oluşturuyoruz ve insanı da ona ait kılıyoruz, bakış açımız şemamıza göre oluşuyor.. Şemayla insan uyuşmadığı zaman şaşırıyor insanoğlu
Çok doğru, insan tecrübe ederse bilir bunu.Karşımdakini ne kadar çok seversem o kadar ilgisiz oldu.Çünkü aslında benim onda gördüğüm sıcaklık benim ona kucakla verdiğim sevginin sadece bir tırnak kadar olan yansımasıydı. Hepsi bu...