Hayat yaşandığı kadar vardır; gerisi ya hayal, ya da hafızalardaki ümittir. Ama hüsranı bir yerde kabul ederim. Bazı şeyleri yaşamak mümkünken, yaşamamak da. 'Biz yaşamadığımız için bu hüsranı yaşıyoruz. Begüm, ama yaşayamazdık. Yaşasaydık inan ki sevgimiz ölürdü, mutlu olamazdık. Sende ki sevgiden çok yaşayamamanın, kavuşamamanın acısı. Ama yaşasaydık, kavuşsaydık o içinde kalan sevgi hiç kalmayacaktı. En azından ölmeyen sevgini yüreğinde yaşat. Hoşça kal!..."
Sayfa 268 - Venedik yayineviKitabı okudu
·
84 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.