“Ne olduğumu,neden burada olduğumu bilmeden yaşayamam.Bunu bilemiyorum,öyleyse yaşayamam,”-diyordu Levin kendi kendine.
“Sonsuz bir zamanda,maddenin sonsuzluğu içinde,sonsuz bir boşlukta bir kabarcık-organizma çıkıyor ve bu kabarcık,bir süre kabarcık olarak kalıp patlıyor.İşte bu kabarcık benim.”
Sayfa 1026 - İş Bankası Kültür Yayınları
·
42 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.