Bir insanı öldürmedim ben, bir prensibi öldürdüm! Prensibi öldürmesine öldürdüm ama, onu aşıp öte yana geçmedim, bu yanda kaldım gene... Ancak öldürebildim. Ne var ki, anlaşılan onu da yapamadım... Prensip mi? Ne diye sosyalistlere küfrediyordu şu salak Razumihin? Çalışkan, ticareti seven insanlardır onlar. "Genel mutluluk" için çalışırlar... Hayır, bir kez verildi bana bu yaşam, bir daha gelmeyeceğim dünyaya. "Genel mutluluğu" bekleyecek zamanım yok benim, bekleyemem. Ben de yaşamak istiyorum, yoksa hiç yaşamayayım daha iyi. Evet, ne olmuş? "Genel mutluluk" uğruna aç annemin yanından cebimdeki bir rubleyi avucumda sımsıkı tutarak geçip gitmek istemiyorum ben. Ne diyorlar: "Genel mutluluk için bir tuğla da ben taşıyorum, içim rahat, mutluyum." Ha, ha!.. Peki benim mutluluğum ne olacak? Beni niçin unutuyorsunuz? Öyle ya, ben de bir kez geldim bu dünyaya, benim de tek yaşamım var, ben de mutlu olmak istiyorum... Eh, estetik bir böcekten başka bir şey değilim ben... Evet, gerçekten bir böceğim ben. Önce, bir böcek olduğumu düşündüğüm için bir böceğim. İkincisi, sözde, kişisel çıkarımı düşünmediğime, ya da kişisel bir hırsımın olmadığına, yalnızca güzel, yüce bir amaç için çalıştığıma tam bir ay Büyük Varlığı tanık gösterip durduğum için bir böceğim... Ha, ha, ha!.. Üçüncü olarak da, olası bir adalet duygusunu ağırlık ölçüsüyle, metreyle, aritmetikle ölçmeyi düşündüğüm için... Böceklerin en işe yaramazını aldım, ilk adımım için bana gerekli olanı, ne biraz azını, ne de fazlasını almak için öldürdüm... Son olarak da: kendim o öldürdüğüm böcekten daha iğrenç, daha pis bir böcekken, onu öldürdükten sonra bunu kendi kendime söyleyeceğimi önceden sezinlemişken bunu gene de yaptığım için bir böceğim. Bu dehşetle boy ölçüşebilecek bir duygu var mıdır acaba dünyada? Ah, ne iğrenç bir şey!.. Ah, alçaklık!..
Sayfa 330 - ~ İletişim YayınlarıKitabı okudu
··
22 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.