Havanın, denizin, denizdeki hareketin, dizlerime sürtünerek koşan çocukların, sessizlikle önüme bırakılan çayın, motor gürültülerinin, ıssızlık içinde korku doğurarak kayan yelkenlilerin, sağ omzumu ağırlaştırarak ufka inen güneşin ve gelip giden insanların hayata doğru kımıldatamadıkları bir varlığım şimdi.
Cahit Zarifoğlu eserlerinde anlaşılması güç bir dil kullanmış. Bundan dolayı çoğu zaman okurken zorlanıyorum. Zarifoğlu'nu okumaya hangi kitapla başlamamı tavsiye edersiniz?