Dostluk, içsel bir dürüstlük gerektirir; çünkü dost, acıyı gizlemez ve gerçekleri saklamaz. Dostluk, sözünü esirgemez, hesap yapmaz; çünkü bu ilişki, samimiyetin ve doğruluğun zemininde yükselir. Dost, yaraya tuz biber eker, çünkü gerçek sevgi, rahatlatıcı yalanlardan değil, acıyı iyileştiren dürüstlükten doğar. En sert kavgalar ve keskin sözler, dostlar arasında yaşanır; çünkü bu, ilişkinin sağlam temeller üzerine inşa edildiğinin bir göstergesidir.