Lokman Demir: Oysa unutmuyor insan Alışıyor sadece, Mevsimler geçiyor, yüzü değişiyor soğuğun Bir yolcu gibi, yorgunluğun verdiği umarsızlıkla çekiliyor bir kenara Dinlenmekten ziyade, insan içinde birikenleri nefeslerle atmak için Yağmura inat, içinin yangınıyla çöllere dönüşünü, kuraklığını düşünüyor Yol gidiyor üstümüzden, gökyüzü ayaklarımızın altından kayıyor Unutmuyor alışıyorsun, Acı en güzel yerinden vuruyor zaten Yüreğinden, yorgunluğundan, boş verememezliğinden Bir Temmuz akşamında, çarşambayı sabah edemeyen Karanlığa teslim olmuş yeşiller kadar ışık Ve hiç gömülmeyen bir ceset kadar kalabalıklaşıyor insan Yüzünde dünyayı gülümseten tebessümlere aldanıyor herkes Nefes almaya alışmış, gömülmemiş bir cesedim sadece... Unutmuyorum... L.D

Oysa unutmuyor insan Alışıyor sadece, Mevsimler geçiyor, yüzü değişiyor soğuğun Bir yolcu gibi, yorgunluğun verdiği umarsızlıkla çekiliyor bir kenara Dinlenmekten ziyade, insan içinde birikenleri nefeslerle atmak için Yağmura inat, içinin yangınıyla çöllere dönüşünü, kuraklığını düşünüyor Yol gidiyor üstümüzden, gökyüzü ayaklarımızın altından kayıyor Unutmuyor alışıyorsun, Acı en güzel yerinden vuruyor zaten Yüreğinden, yorgunluğundan, boş verememezliğinden Bir Temmuz akşamında, çarşambayı sabah edemeyen Karanlığa teslim olmuş yeşiller kadar ışık Ve hiç gömülmeyen bir ceset kadar kalabalıklaşıyor insan Yüzünde dünyayı gülümseten tebessümlere aldanıyor herkes Nefes almaya alışmış, gömülmemiş bir cesedim sadece... Unutmuyorum... L.D

42 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Lokman Demir