Küçük düşürme arzusu, üstben dolayımlı karakter özellikleriyle iç içe geçmiş olan nefretin diğer bir göstergesi olabilir. Takıntılı-zorlantılı eylemleri olan bir hasta, diğer insanlardan gelebilecek tehdit edici saldırganca asilik patlamalarına ve kaosa karşı korunduğunu hissetmek için, onları denetleme ve hükmetme gereğini duyar; böylece görece yüksek bir ruhsal işleyiş düzeyinde, kendiliğinin yansıtılmış, kabul edilemez ve bastırılmış yanlarının yansıtılmasını ve nefret edilen bir nesneyle özdeşleşmesini harekete geçirir. Özgül olarak nefret edilen nesnelere saplanma, tüm psikopatoloji yelpazesi boyunca görülebilir ve bazen, neredeyse komik bir tarzda, düşmana ya da zulmedene bağlanmayı gösterir. Karşılıklı duyguların en uzun korunduğu durumların yoğun nefret ya da yoğun aşk oluşu, temel duygulanımlar olan öfke ve cinsel uyarılmanın kökeninin ortakyaşamsal evrede olduğunu düşündürür.
Sayfa 51 - Metis Yayınları, Ötekini Dinlemek Serisi 9, 2. Basım 2010, Nefretin Psikopatolojisi, Travmaya Saplanma
·
154 görüntüleme
Bu şöyle bir şey olabilir mi? "Ey düşmanım, sen benim ifadem ve hızımsın / Gündüz geceye muhtaç, bana da sen lazımsın." Nefret odağını sahiplenme ve onsuz asıl gücünü gösterememe korkusu ile bağdaştırdım...
Kernberg'e soramayacağımızı ve benim de psikanalist olmadığımı göz önünde bulundurursak, niçin olmasın derim :D. Bağdaştıranın maharetine kalmış. Ama -aması var elbet- ortakyaşamsal evre ile kastının; çoğunlukla bebeğin ilk üç yılını kapsadığı söylenegelen bebek-anne ilişkisi olduğunu belirtmeliyim.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.