“Yürüyerek,kimlik fikrinin kendisinden,biri olma,bir isim ve hikayeye sahip olma isteğinden kaçarsınız.Biri olmak,herkesin kendiden bahsettiği yüksek toplantılarında ya da terapi seanslarında iyidir.Oysa biri olmak,boynumuza ağır ve aptalca bir kurgu zincirleyen(bizi benlik tasvirimize sadık kalmaya zorlayan)toplumsal bir zorunluluk değil midir?Yürürken biri olmama özgürlüğünü yakalarız,çünkü yürüyen bedenin tarihi yoktur,o sadece hareket hâlindeki kadim yaşamdır.”