Ey Aşk!
Ateştir senin nesebin;
Niteliğin dumandır, kaynağın ise rüzgar
Su, tufana dönüştü.
Toprak da küle;
Senin kokunla ateş rüzgara karıştı.
Şirinsiz her saray;
Bisütûn viranedir;
Ferhatsız her dağ
Bir saman çöpüdür rüzgarda.
Yedi nesil öteye,
Tüm atalarımız gamlı
Bize miras kalan hep sonsuz keder oldu.
Rüzgar esince toprağımızdan senin kokun geliyor;
Sadece sen kalacaksın,
Biz hepimiz gidince