Ben onu gerçekten görmüş müydüm? Asla. Olan biten sadece odamın yüklük duvarındaki o kahrolası delikten gizlice ve kaçamak bakışlarla onu izlemekti. Çöp yığınını koklayıp eşeleyen aç bir köpek gibiydim: İnsanlar çöp atmaya geldiklerinde kaçar, saklanır, onlar uzaklaşınca da geri döner yeni dökülmüş çöplerde yeni lezzetler aramaya devam ederdim. Durumum bundan ibaretti. Fakat duvardaki delik de artık yoktu. Bana sorarsanız bu kız bir çöplüğe savrulmuş taze çiçekler gibiydi.
Sayfa 18Kitabı okudu
·
18 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.