Kitabın sahip olduğu melankolik atmosfer ve bunun aşk temasıyla birleşimini beğendim. Werther'in kitabın başlarında sahip olduğu sevecen ve coşkulu ruh halinin her bir sayfayı çevirdiğinde giderek azalması ve yerini keder ve mutsuzluğa bırakması etkileyiciydi. Tüm yeteneklerini zayıflatan bu zihinsel huzurluk ve duygusal karmaşa durumu için ne kadar çabalasa da bir omnipotent paradoksu misali işin içinden çıkamaması ve zamanla zihnini ele geçiren bu karamsar durum beklediğim gibi sona erdi.
