“…Hakikat yolunda çekilen çile/ Sabır nimetiyle gelmez ki dile/ Zaman kıskacından yol aç menzile/ Menzil uzak değil varılır elbet/…/ Günbeyli’yim daim taze nefesim/ Gönlümün figânı oldu hevesim/ Görülmez dumanım, duyulmaz sesim/ Gün gelir de ecri verilir elbet” (s. 24)