Cahid Irgat'ı, hemen herkesin, Yeşilçam Sineması'nın 'kötü adamı' bellediği yıllarda; onun şair olarak 'önemini' bir dergide belirtmeye çalışmıştım: "Cahid Sıtkı mızmızlanır durur, Cahid Külebi çıra gibi kuruyup giderken, Cahid Irgat 'Rüzgârlarım Konuşuyor' demişse, bu az şey midir?" (Yeni Ufuklar, Aralık 1953) Zaten daha önce, Ortalık adlı kitabını eleştirirken, şunları dememiş miydim: "... Cahid Irgat 'dokunan' bir şair, adamı saçlarından tutuyor ve yere çalıyor. Duyuyor. Duyuruyor. Lâf etmiyor, lâfları tertiplemiyor, duyguları tertipliyor ve işin güzeli, tepeden tırnağa kendinin olan image'larla tertipleyip, karşımıza çıkıyor” (Kaynak, Mayıs 1953).
Sayfa 45
·
20 görüntüleme
Katılmıyorum ama alıntı alıntıdır :D
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.