Sonra vazgeçtim. Çünkü sene başında, eylülde, eylülün on sekizinde, yine bir perşembede, hava yağdı yağacakken, okulun penceresine bakmağa hüküm giymiş yarı çıplak bir kavağın dibinde, Aysel'le tanışmıştım.
Koyu, yoğun bakmıştı.
Derin bir ırmak akmıştı. Kulaklarımda günlerce hep o sesle dolaşmıştım.
Derslere geç kalmıştım, kendimi tenha köşebaşlarında kara, fırtınaya hırpalattırmıştım. Tuvaletlerde gizli gizli sigara içmiştim.
Mümtaz Bey'e anlatmıştım bir akşam, hurufatı kasadan kumpasa dizip kurşun satırları oluştururken, aralarına anterlin sıkıştırırken,
bana bakmadan, kolaycana,
git konuş demiş, şarabından bir bardak doldurup önüme sürmüştü. Ufaklıklara kitap okumamış, birkaç gece üst üste boğuşmuştuk, annemin kuru köftesine, pilavına bahaneler bulmuştum. Sonra bir gün annemle babamı birbirlerine kaş göz işareti yaparken yakalamıştım. Edebiyat dersinde Cahit Sıtkı'nın "Otuzbeş Yaş"ını çözümlerken, Ferhunde Hanım, çocuklar, gördüğünüz gibi, ben de yarı yoldayım demişti yine gülerek. Ve aniden yarı yola on yedi kaldığını algılayıp paniğe kapılmış, dersten sonra gidip Aysel'i bulmuş, karmakarışık bir sürü şeyden bahsetmiştim.
Anlamıştı.
Sayfa 103 - DağKitabı okudu
·
20 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.