Gül: Düşünsene. Ömür boyu çalışıp, bir evin borcunu öde. Sonunda senin olsun, ama içinde oturacak kimse bulunmasın.

Bu alıntı beni çok duygulandırdı. Halamlar köyde yıllarca bir ev yapıyordular. Tam zorluklar bitmişdi, ev hazır artık neredeyse derken kocası rahmetli oldu. Oğlu aldı annesini yanına şehire göçtüler orda çalışıyordu diye. Binbir zahmetle dişleriyle tırnaklarıyla yaptıkları evlerini de daha geçen ay sattılar. Evi boşaltmaya yardım ederken zor tutdum kendimi tüm anılar canlandı gözümde. Kim bilir onlar hangi duygularda boğuldular rahat rahat tadını çıkaramadıkları evlerine veda ederken.... Rabbim her kese kendi zahmetle aldığı, yaptığı evinde ailesiyle beraber ağız tadıyla sağ salim oturmayı nasib etsin🤲🏻