Galen'in dört mizaç teorisince, kan alma işlemi Orta Çağ'da yaygın bir tıbbi prosedürdü. Temel fikir, vücuttan fazla kanın bir kısmını boşaltmaktır. Kan alma, Kara Veba döneminde doktorların ilk başvurduğu yöntemdi. Bu genellikle bir bıçak (resimdeki gibi-Blood-letting knife) kullanılarak yapılırdı. Kan, genellikle hastanın kolda bulunan bir damardan doğrudan bir kaba boşaltılırdı.
Tabii bu yöntem, kara vebaya karşı hiçbir tedavi sağlamamıştır. Üstüne üstlük, akıtılan kan sebebiyle vücut zayıf düşmüş, siterilize olmayan bıçak sebebiyle kişiler daha fazla hastalanmıştır.