Bovarizm psikolojide; insanın ötekine özenmesi, kendi dünyasından uzaklaşması, hayal dünyası içinde yaşaması, hayallerine körü körüne inanması ve insanın yaşadığı hayatla hayalindeki hayatın birbiriyle örtüşmemesidir. Ana karakter Madam Bovary de toplum tarafından ahlaksızlıkla suçlanmış; ancak Flaubert, eserinde burjuva yaşamının gerçekçi tasvirini yazdığını söylemiştir. Hatta “Madam Bovary benim” diyecek kadar da ileri gitmiştir. Buradan yola çıkarsak Madam Bovary’nin, âşık olduğu ilk kişi ile yazarın özdeşleştiğini de söyleyebiliriz. Her ikisi de yaşantısından memnuniyetsiz, heyecan arayan ve tutku dolu insanlardır. Ne yazık ki Madam Bovary'nin âşık olduğu adam kurulu düzeninin sarsılmasını istemez. Ayrıca bir erkek olarak sürekli seyahat eder ve bu seyahatlerde başka kadınlarla yeni ilişkiler kurma şansı elde eder. İşte bu durum ona daha cazip gelmektedir. Ancak evli olan Emma Bovary’nin böyle bir şansı yoktur. Hayatı boyunca istediklerini yapamamış olması onu hayal dünyasında yaşamaya itmiştir. Okuduğu kitaplardaki gibi bir aşkı arar. Evliliğinde istediği aşkı bulamaz ve bu nedenle kendisini evlilik yoluyla tutsak edilmiş bir mahkûm gibi hisseder. İşte yazar da Madam Bovary gibi, evliliğe sırt çevirmiş, aşkı aramış ve kendini sanata adamış biridir. Madam Bovary kitabıyla Flaubert,

Gustave Flaubert 19. yüzyıl toplumsal gerçekliğini âdeta yüzümüze çarpar. 1857'de yayımlanan ve Fransa'da ciddi tartışmalara neden olan bu eserden sonra edebiyatta realizm akımı başlamıştır. Peki, Madam Bovary’nin istediği nedir? Madam Bovary, hayatı boyunca gerçek aşkı arar durur. İçinde dolduramadığı boşluğu böyle kapatacağını düşünür. Ve aşkı bulmak uğruna, ahlakını, servetini, ruhunu yani kendi gençliğini yer bitirir. Bu doyumsuzluk -hayal âleminde yaşamak ve tatminsizliK- aslında o dönemin tüm insanlarında vardır. Herkes kendisine biçilen hayatı yaşamakla meşguldür sadece. Ve bu durum da toplumun insanlarının başka hayatlara imrenmesine yol açar. Yazar romanda bu durumu eleştirmeye çalışır. Aynı zamanda o dönemin insanlarının basiretinin bağlanması, kendi işlerininin bozulmaması için yanlış olan birçok şeye eyvallah demesi de gözler önüne serilir. Örneğin; Madam Bovary’nin eşi Charles, Emma’yla birlikte olduğu yıllar boyunca eşinin ihtiraslarının ve başkalarına duyduğu aşkın farkında değildir. Charles, Emma’yı çok sever. Hatta Emma yoksa yaşamanın bile onun için bir anlamı yoktur. Ancak bu kadar körü körüne bir şeye bağlanmak, yanlışları görmezden gelmek ya da yanlış giden bir şeyler varsa bunları düzeltmek için harekete geçmemek iyilik ya da sevgi ile alakalı değildir. Bir nevi o dönemin insanlarının üzerinde bıraktığı ataleti, vurdumduymazlığı bize anlatır. Zaten Emma için Charles’ın bütün yetenekleri, mesleği, sanat bilgisi, konuşması, yürümesi ve diğer tüm özellikleri vasattır. Bunu evliliklerinin başında fark eder. Daha sonra ona okuduğu romantik kitaplardaki gibi hissettirecek bir sevgili arar. Bu arayış hâli gitgide bir girdaba dönüşür. Yani Madam Bovary okuyucusuna; gerçek hayattan kesitler sunar diyebiliriz. Kadın ya da erkek fark etmeksizin, toplumun getirdiği geleneklerin ve kuralların içinde debelenen, kendilerince özgürlüğün peşinden koşan ve özgürlüğün altında ezilen bireylerin içine düştükleri hayal kırıklıklarını anlatır. Onun inandığı aşk; şimşek pırıltıları ve gök gürültüleri ile kendini birdenbire gösterir, göklerden düşüp hayatı altüst eder, irademizi birer yaprak gibi söker, bütün kalbi uçuruma sürükleyen bir kasırgaya benzerdi. -Spoiler- Ama olmadı. Anna Karanina ve Bihter gibi aşkı tadamayan bir ruh ve kalp ile kendi hayatına son verdi.