İnsan çok enteresan bir canlı değil mi sizce de? Hemen hemen okuduğum her kitabın ardından bu soruyu (çoğunlukla) sorarım kendime. Bu da çok farklı olmadı. Tuhafız vesselam. Kitapla ne alakası var derseniz tam anlamıyla bilemiyorum fakat kitabı bitirdiğim an aklıma gelen bir düşünceydi insanın tuhaflığı, paylaşmak istedim... Ada Kazantzakis, Defne ve Kostas'ın kızları; köklerinden ayrılmış, kafasında birikmiş bir dolu sorusu olan ve birçok şeyden habersiz. Defne ve Kostas, 1970'li yıllarda Lefkoşa'da yaşayan biri Türk biri Rum ailelerin birbirine aşık çocukları. Tahmin ettiğiniz üzere bu aşkın zor zamanları ve belki de daha önemlisi tüm ada halkının zor zamanları anlatılmış. O kadar akıcı ki bir çırpıda bitiriveriyorsunuz. Aşk, savaş, göç, inanç, yas, doğa, tarih, yıkım, ölüm, doğum, umut ve hayata dair bir roman. Okurken bazı yerlerinde gözyaşlarımı tutamadım, kayıplar, acılar ve bunlarla başa çıkmaya çalışan insanlar. Kesinlikle çok dokunaklı bir kitap. Kitapta ayrıca sevdiğim bir şey daha var; bazı bölümler Adalı bir İncir Ağacının ağzından anlatılmış, naif, duygusal, meraklı ve sevilesi... Keyifli Okumalar!

Kayıp Ağaçlar AdasıElif Şafak · Doğan Kitap · 20231,627 okunma

·

36 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Özlem