Bugün öğlen 3 sularında Bi kitap evine girdim. Orada Bi kitabı sordum adam yazarını sordu. Dedim anonim. Nasıl anonim olamaz öyle şarkı sözü (ne saçmalıyor diye düşündüm) anonim olur vs. Kitabın illa yazarı vardır dedi. Cahilliği öyle hat sayfalardaki kendimi tutamadım gülmeye başladım. Adam gider gibi oldu dedim bak anonim bilinmeyen belli olmayan kişi anlamına gelir. Hayır dedi ben 50 küsür yaşındayım yıllardır bu işi yapıyorum senden mi öğrenicem vs. Dedi ben dedim geçen yıl Bi kitap okumuştum yazarı anonimdi yine fln dedim. Hangi kitapmış dedi adını hatırlamıyorum ama gerçekten kitaplarda da nadiren anonim çıkıyor dedim. Hala kendi bildiğini okuyarak önümden diğer rafa doğru yürüdü. Ben anonim olduğunu inatla söylüyorum yine. Bana doğru döndü ve üzerime yürüyeceğini hissettim öyle de oldu gibi. Gözleri ateş saçıyor fakat sakinliğini de korumaya çalışır bir ifadesi vardı. Yüzüne gözlerin içine baktım. Gülerek dedimki tamam tamam kızma abi dedim. Beni dedi öfkelendiriyor sinirlendiriyorsun dedi. Kaç yaşında adamım anonimi bilmeyecek biri değilim dedi. İçimden cehalet işte yaşla ilgisi yok bunun diye söylendim. Dışımdan söyleseydim muhtemelen uzayacaktı problem.
Sözün kısası harbiden böyle kendini bilmez densizlerin iş yapmasına nasıl müsade ediyorlar anlamıyorum. Bir kelimeyi sadece bir gruba mal etmek Türkçe diline hakaret başta. Haklıyken haksız duruma düşmek değil benim huzursuzluğum. Okumayan bir toplum olup empati yoksunkuğunda debelenmeyi hazmedemiyorum. Ayrıca sadece bu sektöre has Bi durum değil. Diğer sektörler de aynı şekilde bilgi ve kültür sahibi kişiler olmalı.