Yine de kendini toprağa kazıklar saplayıp parmaklıklar dikip arazileri bölerek ömrünü tüketen biri olarak düşünemiyordu. Kendini ardında izler bırakan ağır bir nesne olarak değil de, karınca ayaklarının hafif kıpırtısını, kelebeğin diş gıcırtısını ve bir toz zerresinin yuvarlanışını bile duymayacak kadar derin uykuda bir dünyanın yüzünde bir benek olarak görüyordu.
10 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.