hepimizin içinde büyük bir kabul görme ihtiyacı vardır
Çocuklar etrafında toplanınca Keating, "Millet," dedi,"ödevlerinize tehlikeli bir benzerlik unsuru sızmakta. Bay Pitts, Cameron, Overstreet ve Chapman, şurada sıraya girin lütfen." Dördüne yanına gelmelerini işaret etti. "Dörde kadar sayınca birlikte avluda yürümeye başlamanızı istiyorum. Düşünecek bir şey yok. Not vermeyeceğim. Bir, iki , üç, başla!"
Uygun adım yürüyen dört çocuk tempolarına hemen ayak uydurmuşlardı.Bacaklarını yukarı kaldırıp kollarını öne arkaya savurarak ritmi canlı tutuyorlardı. Sınıf da alkışla ritim tutmaya başlamıştı.
Keating yürüyüşçülere, "Pekala, durun," diye seslendi.
"Bay Overstreet ve Bay Pitts'in adımlarının başlangıçta diğerlerinden farklı göründüğünü fark etmiş olabilirsiniz
-Pitts yalpalayarak uzun adımlar atıyor, Knox hafifçe yaylanıyordu; ama çok geçmeden bir uyum yakaladılar. Bizim cesaretlendirmemizle daha da belirgin hale geldi bu.
"Bu deneyin amacı Pitts'i ve Overstreet'i seçip ayırmak değil. Bu deneyin bizlere gösterdiği şey başkalarının yanında kendi sesimizi dinlemenin ya da inançlarımızı korumanın ne kadar zor olduğu. Eğer içinizde ben olsam farklı yürürdüm diye düşünen varsa kendisine neden el çırptığını sorsun. Çocuklar, hepimizin içinde büyük bir kabul görme ihtiyacı vardır, ama özgün ve farklı olan şeylerinize de güvenmek zorundasınız; tuhaf ya da rağbet görmeyen şeyler olsalar da. Frost'un dediği gibi,
'Yollar ikiye ayrılmıştı ormanda ve ben -daha az katedilmiş olanı seçtim,
Bütün ayrımı yaratan da buydu.'
·
12 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.