Ama bir gerçek sarhoşu gören, bir meczubu ya da bir hakkı yenmiş her şeyden mahrum ve her şeyi almaya da hazır bu dert külçesini, Nuhu gibi mesela hemen kendine çeki düzen veriyordu, oturmak dahil. Yine de talipsizdi bu sahilik. Burada av da yoktu avcı da. Sahiyi gören nasıl oluyorsa şeytan görmüşe dönüyordu, sahi olduğunu bile bile. Nuhu dünyanın yalan ve yalan üzerine dönüşünü başının ve hayatının üzerinde hatta bizzat içinde dönende görüyor erkenden çaresizce, istemeden büyüyordu. Bütün sözü, "Ah gene başımın üstünden umman geçti," oluyor, bunu artık enis-i ruhu sayıyordu.
Sayfa 120Kitabı okudu
13 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.