Açlık,sefalet,grev…
“Nisan güneşi olunca görkemiyle yeryüzündeki tahtına kurulmuş,dört bir yana ışık saçıyor,doğum sancılarıyla kıvranan toprağı ısıtıyordu.Toprak ananın verimli bağrından yaşam fışkırıyor,tomurcuklar çatlayıp yeşil yaprak halini alıyor,tarlalar baş vermek için sabırsızlanan tohumların itişiyle ürperiyordu.”
( sayfa 549)
Fransızcada “Germinal” baharın habercisi bir ay olarak bilinen,latincede “germen” sözcüğünden türeyen filizlenmek,tohum anlamına da geliyormuş.Bu metafordan yola çıkarsak emekçi insanların uyanışı ve direnişi diyebiliriz.
Emile Zola’nın bu eserinde anlatımıyla maden işçileriyle bir hayatı yaşadım.Kimi zaman vagonların içinde bende maden içine sürüklenerek onlarla beraber çalıştım,kimi zaman tek göz odada o kalabalık aileyle bir lokma ekmeğime tereyağı aradım,dünden kalan kahveye su katarak içtim,aynı odada fıçının içinde banyo ettim,bu sefalete dayanamayıp kitabın kahramanı emekçileri örgütleyen lider Étienne’ni dinleyip grevde oldum.2,5 ay açlık ve grev…
Birbirimizi destekledik,birbirimizi yedik,birbirimizi suçladık,birbirimizden ayrıştık,hep beraber de olduk.
Sonuç:Hiçbir şey değişmedi.
·
37 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.