Mavibullarım.
"İşlerim vardı dışarı çıktım her şeyi hallettikten sonra babama uğradım. Konuşurken mimiklerini izlemeye başladım yüz hatlarını, alnındaki kırışıklıkları ve gözlerinin altındaki torbaları kazıdım beynime. Meğerse büyümüşüm babam da yaşlanmış. Bunu fark ettiğim an acı bir gülümseme belirdi ruhumda, yüzüme yansımayan. Babamın dudaklarından dökülen ama işitemediğim kelimeler karşısında sadece düşünebildim. Eskiyi, şimdiyi ve daha gelmemiş olan günleri. Sonra ölüm koktu hislerim, ürperdim. Babam dedim o da bir gün gidecekti. Ve ben bodrum katındaki korkunç hidrafor sesiyle yalnız kalacaktım. Bir başıma üstelik çaresiz. Benim çınarım benim babam meyvesi olmasa bile gölgesinin yettiği koca dünyam koca ağacım."
·
83 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.