Ya mutluluk yolun sonu değil de yolun ta kendisi ise?
Ya her gün mutlu olmak için binlerce sebebimiz olduğu halde biz görmüyorsak?
masmavi gökyüzü ise, dinlediğimiz bir müzikte saklıysa, okuduğumuz bir kitabın sayfalarıysa mutluluk ,bembeyaz bi papatya'da bulduğumuz o ulaşılmaz huzura mutluluk deniyorsa o zaman mutluluğu bulmak için mutluluktan vazgeçmiş olmaz mıyız? Belki de yolun sonunda arzu ettiğimiz o mutluluğu yolun kenarlarındaki çiçeklerde bulabiliriz