…çok da mutluyum. Tanrı’ya şükür; bir yer be kadar ıssızsa, o kadar iyi. İnsanları görmeye dayanamıyorum ve burada hasta köylülerden başka kimseyi de görmeyeceğim; onlarda muhtemelen hiç dokunmazlar yarama. Ayrıca herkesi de benimki gibi ücra beldelere dağıttılar. Benimle mezun olan arkadaşlarım, savaş için yeterli olmadıkları gerekçesiyle (1916 ikinci alım gönüllü milisleri) kabul edilmediler ve ülkenin her köşesinde yerel kliniklere gönderildiler. Kimin umurundaki bu? Arkadaşlarımdan yalnızca İvanov ve Bomgard’la ilgili bilgi alabildim. İvanov, Arhangelsk bölgesini seçmiş - zevk meselesi sonuçta - Bomgard ise, bir kadın feldscher’in dediğine göre, bundan üç kasaba ötede, ıssız Gorelovo beldesindeymiş. Önce bir mektup yazmak istedim ona, sonra vazgeçtim. Hiç kimseyi görmek, dinlemek istemiyorum.
Can yayınlarıKitabı okudu
·
10 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.