Ödülü, cezası olmayan, sağır bir tanrı, başkaldırmışların biricik dinsel imgelemidir. Ama Vigny, tanrının sessizliğine lanet edecekken, Epikuros, ölmek gerektiğine göre, insanın sessizliğinin bizi bu yazgıya kutsal sözlerden daha iyi hazırlayacağını düşünür. Bu garip usun uzun çabası insanın çevresinde surlar yükseltme, bu kaleye siperler yerleştirme, insan umudunun bastırılmaz çığlığını amansızca boğma yolunda harcanır. İşte o zaman, yalnız o zaman, yani bu stratejik çekilme tamamlandıktan sonra, Epikuros, insanlar ortasında bir tanrı gibi, başkaldırışının savunucu niteliğini çok iyi belirten bir sesle utkunun türküsünü söyleyecektir.
“TUZAKLARINI BOZDUM, EY YAZGI, BANA ULAŞMANI SAĞLAYACAK BÜTÜN YOLLARI KAPATTIM. NE SANA YENİLECEĞİZ NE BAŞKA KÖTÜ BİR GÜCE. VE KAÇINILMAZ YOLCULUK SAATİ ÇALDIĞI ZAMAN, YAŞAMA BOŞU BOŞUNA SARILANLAR KARŞISINDA HORGÖRÜMÜZ ŞU GÜZEL TÜRKÜDE ÇINLAYACAK:
“AH! NASIL DA ONURLU YAŞADIK!”
·
10 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.