“tutku derecesinde hoşgörüsüz olan gençliği ancak problemli şeyler çeker: Aschenbach da problemliydi, herhangi bir delikanlı gibi problemli ve hoşgörüsüz olmuştu. Zekâya kulluk, bilgiyi istismar, yedek ekimliği sarf, sırları feda, dehadan kuşku ve sanata ihanet etmişti – hatta eserleri, onlarda inanarak zevk alanları şevke getirir, coşturur ve hoşlandırırken o genç sanatçı, yirmi yaşındakileri bizzat sanatın ve sanatçılığın kuşkulu içyüzü hakkındaki kinizmleriyle ağzı açık bırakmıştı.
Ama öyle görünüyor ki, soylu ve mert bir ruh, her şeyden önce ve her şeyden çok, bilginin keskin ve buruk çekiciliğine karşı körleşir ve olgunlaşmış adamın iradeyi, eylemi, duyguyu, hatta ve hatta tutkuyu az da olsa felce uğratmaya, pısırıklaştırmaya, değersizleştirmeye hizmet ettiği takdirde, bilgiyi inkâr etme ve yadsıma, başı havalarda görmezden gelme kararının yanında, gencin o melankolik ve çok dürüst kalan derinliği hiç kuşkusuz sığlık anlamına gelir.”
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.