Hükümetler de düzenli olarak kısa vadeli çözümlere odaklanıyorlar: Yakın zamanda beklenen felaketler karşısında sıkışmış hissediyor ve sadece patlama noktasına gelen problemlerle uğraşıyorlar. Örneğin Washington DC’deki mevcut federal yönetimle çok içli dışlı olan bir arkadaşım, 2000 seçimlerinden sonra Washington’a ilk kez gittiğinde hükümetin yeni liderlerinin “doksan günlük bir planı” olduğunu görmüştü: Liderler, sadece önlerindeki doksan gün içinde bir felakete yol açabilecek problemler hakkında konuşuyorlardı. İktisatçılar geleceğin kazanımlarını “göz ardı ederek” kısa vadeli karlara odaklanan irrasyonel bakış açılarını rasyonel yollarla meşrulaştırma gayreti içindeydi. Yani, bugünkü hasattan elde edilen karların yatırım için kullanılabileceği ve bugün ile bir tür alternatif gelecek arasında birikecek yatırım faizinin de bugünün hasadını geleceğin hasadından daha değerli kılacağı anlayışından hareketle, kaynakların bir kısmını gelecekte hasat etmek üzere saklamaktan ziyade bugün hasat edilmesinin iyi olabileceğini savunuyorlardı. O durumda, oluşabilecek kötü sonuçlar gelecek kuşakları etkileyecek ama o kuşağın bugünden oy verme veya şikâyet etme şansı yok.
·
11 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.