Her şey yeniden çiçeklenir bu çölde. Düşüncesiz bir sevinç çığlığının yaman anlamı düşüncenin ve inancın uzun gecesi süresince anlaşılamaz. Bu gecenin sonu yaklaşmaktadır, devrimlerin değil, ayaklanmanın günü olan bir gün doğmak üzeredir. Ayaklanma tüm rahatlıkları yadsıyan bir çiledir. Ayaklanan insan ancak bencillikleri kendi bencilliği ile birleştiği ölçüde, birleştiği sürece uyuşacaktır öteki insanlarla. Tek varlığı olan var olma isteğini yatıştıracak yalnızlıktadır gerçek yaşamı. Bireycilik doruğa ulaşır böylece. Bireyi yoksayan her şeyin yoksanması ve onu yükselten, ona çalışan her şeyin yüceltilmesidir. İyilik nedir Stirner’e göre? “Yararlanabileceğim şey.”