Uhud günü farkedilen şey
Dünyanın en değerli insanları o gün onlardı. Ashab-ı Kiram'ın yetmişi şehit oldu, altı yüzü otuzu da yaralı bereli gaziydiler, zaten yedi yüz kişiydiler toplam, İslam zaten erkekleriyle o kadardı. Onların "Peygamberi öldürüldükten sonra ne kaldı geriye" diye düşünmelerini Allah, cahiliyeye dönüş olarak kabul etti. Onun için İbni Mesud(ra) diyor ki: "Uhud gününe kadar biz kendimizi tam Müslüman kabul ederdik. Sonra Allah kalplerimizi elimize koydu -yani aynayı önümüze koydu adeta- baktık ki biz daha yolun başındaymışız." Çünkü ayet, "cahiliye mantığıyla düşünenler var sizde" diyor. Neden? Velev Peygamber öldürülse, Hamza(ra) öldürülse bile din Allah'ın değil mi? Peygamber mi yapacaktı bu işleri? Musab(ra) mı, Hamza(ra) mı kainatı hidayete erdirecekti? Uhud'u genişletsen bugünkü dünya bile Uhud'a hafif geliyor. Peygamberin kanı düşmüş, kainatta var mı daha feci bir şey? Peygamberin yüzü yaralanmış, miğferine ok isabet etmiş. Orada Efendimizin(sav) kanı yere düşmesin diye Cebrail(as), yeryüzüne en hızlı indiği şekillerden biriyle indi. Çünkü Peygamberin bir damlası yere damlasaydı, Allah'ın gözünde dünyanın hiçbir değeri yoktu artık. Böyle bir sahneden konuşuyoruz. Peygamberin kanının yere düşme tehlikesi vardı. O gün bile "İslam'ın geleceği yok" diye düşünmeyi Allah, cahiliye kafası olarak yorumluyor Kur'an'da. Kur'an apaçık ortada.
Sayfa 28Kitabı okudu
·
27 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.