Kendileriyle bir yabancı arasında sıradan insanca duygulara dayalı bir arkadaşlık kuramıyorlardı;o daha derin şeyi arıyorlardı hep tedirgin bir ruhla.Sıradan insanlar,ilgilenmeye bile değmeyen sığ,yüzeysel kişiler olarak görünüyordu gözlerine.Bu yüzden de en basitinden bir toplumsal ilişkide bile acemilik çekiyor,kaba kalıyor,yine de üstünlük taslamayı ve küstahlığı elden bırakmıyorlardı.Oysa içlerinden,yakın bir dostluk kurabilmek için can atıyorlardı;ne var ki,başkalarını aptalca hor görmeleri ve kıt zekaları her türlü yakın ilişki girişimlerinin önüne bir engel gibi dikildiğinden,bu yakın dostluğa bir türlü ulaşamıyorlardı.Gerçekten de gönüllerinde çok yakın dostluk kurma isteği yattığı halde,yakın dostluk şöyle dursun,sırf ilk adımı atmak onlara çok ağır geldiği için,sırf,insan ilişkilerini biçimlendiren bu basit olayı hor görmeleri yüzünden hiç kimsenin yanına normal biçimde bile yaklaşamıyorlardı.
Sayfa 229
·
9 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.