Venedikli bir tüccarın anlattığına göre Kızılbaşlar şahlarının yanında savaşmaktan ve ölmekten büyük haz duyuyorlardı. Öylesine büyük bir sevgi ile bağlanmışlardi ki , birinin başına bir bela gəlsə Allah yerine Şah'a dua ediyor, savaşta zırhsiz ve belden yukarısı çıplak olarak savaşıyor ve "Şah ! Şah!" diye bağırıyor, canlarını onun yolunda vermeyi kendileri için şans addediyorlardi. Hatta bazıları onu tanrı gibi görüyor ve asla ölmeyeceğini düşünüyorlardı..