Aziz başını göğe kaldırdı. Yer yer delik deşik, yer yer tüylenmiş, bazı yerleri daha açık renk bazı daha koyu taaa Adem'e inen onu da ıslatmış yağmur örtüsünü, o kullanılmaktan eskimiş ama hala sağlam su dolu örtüyü gördü. Havadaki ince eleği, göğün tuttuğu suyu salışını gördü. Elleri kulaklarında yağmurun ve göğün sesini ilk defa duyamayarak gene ağlamaya başladı, ama hafif ve bir iştirak ağlamasıydı bu. Göğe bakmaya doyamıyor, elleri kulaklarında döne döne bakıyor ve duyamadıkça gözü açılıyordu. İçine tuhaf bir neşe geldi, duyamamak ve ağrı çekmek gözlerine bilmediği bir kuvvet ve derinlik vermişti. Hiç görmediği şeyler bakışına değiyordu. Yağmur arttıkça suların damlaları irileştikçe onların büyüme ve patlama damarını görüyor, bakmaya doyamıyordu. Yerlere de eğilmeyi aklettiğinde toprağın suyu iç çeker gibi çekişini gördü. Uzun ince bir otun suyu bedeninde kaydırarak kendi dibine çekişini ve tekrar başını uzatışını gördü.
Sayfa 221
·
40 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.