“ Sonra bana Fransız elçisinin Roma’dan acaba niçin ayrıldığını sordu.Aman yarabbi! İnsan kendini,her gün dünya haberlerini dinleyip bütün hafta birisi hakkında çene çalmaya nasıl mahkum eder ? Mehmet Ali Paşa Konstantinopol’e bir gemi yollamış.Acaba niçin yollamış ? Başka bir gün Don Carlos bir işte başarıya ulaşamamış,seninki üzüntü işte.Bilmem nereye kanal açacaklarmış,Doğu’da bir yere kıtalar sevk ediliyormuş;aman yarabbi yangın varmış gibi adamcağız telaşa düşer.Kıtalar sanki onun peşinden koşuyormuş gibi yaygarayı basar.Her duydukları şey üzerinden inceden inceye fikir yürütürler,ama aslında hiçbir şeyle canda ilgilendikleri yoktur.Ha böyle gürültü patırtı etmişler,ha uyumuşlar,hepsi bir.Konuştukları şeyler kiralanmış elbiseler gibi,kendi malları değildir.Yapacak işleri olmadığı için güçlerini öteye beriye harcarlar.Her şeye sarılan ilgileri,ruhlarının boşluğunu ve sevgi yoksulluklarını kapayan bir örtüdür.Ama orta halli bir yol seçmek ve orada derin bir iz bırakarak yürümek işlerine gelmez;çünkü böylesi can sıkar,göze çarpmaz;çok şey bilmek o zaman işe yaramaz,gösterişe yer kalmaz. “
·
28 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.