Zafer Aydın
@Zafer45
Öğretmen
Lisans
Alanya
Salihli,Manisa
69 okur puanı
Kasım 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Sabitlenmiş gönderi
İnsanoğlu hiç belli olmaz Murtaza Ağam.Bugün böyleyse,yarın şöyle.İnsan her gün yeniden doğabilir isterse Ağam.Ama her sabah anadan yepyeni,başka bir insan olarak doğabilir.İyi de doğabilir,kötü de ...
Şimdi bu baktığın,gördüğün benim,Aliyim,yarın bir iş yaparım ki senin de,benim de aklımızın köşeciğinden geçmemiş ola.Onun için tevekkül ol,daha çok arama,üstüne varma.İnsanoğlunu anlamak o kadar kolay değil.Kuşlar da,böcekler de göründükleri gibi değiller.Bu dünyada her canlının bir huyu vardır,insanın da yüz bin huyu vardır.Bak Ağam,dünyada bir insanı,karımı,kardeşlerimi,kızımı,oğlumu,anamı,babamı tanıdım dersen yalandır.
“Onlar nerede,kanun nerede ? Onların istediği,bizim ruhumuzu ezmek. “
“ Bir adam düşün ki , boyuna kumru gibi düşünüp duruyor , kendi kendini yiyor.Böyle bir adam az zaman sonra yatağa düşer,ölür gider.Ama insan böyle bir adamı kızdırırsa,adamın aklı başına gelir.Şimdi çok bir şey söylemedi,ama kızdı.Görürsün bak,aklı başına gelmiştir artık. “
Okur Takip Önerileri
“Evet,bir gün bize ekşimiş fasulye vermişlerdi.İçimizden biri bağırmaya başladı,tabii bir şey olmadı.Ama avaz avaz bağırmaya devam etti.Mutemet gelip içeri baktı,gitti.Sonra başka biri bağırmaya başladı.Ondan sonra hepimiz bağırıp çağırmaya başladık.Hepimiz de aynı şekilde bağırıyorduk.Yani,mapushane sanki temellerinden sarsılıyor,birbirine geçiyordu.Vay canına ! Sonra ne oldu biliyor musun ? Koşa koşa geldiler,bize başka yemek verdiler.Sonunda verdiler.Anlıyor musun ? “
“ İnsan,alıştığı yerden kolay kolay ayrılamaz,dedi Casy.İnsan bir çeşit düşünmeye alıştı mı,ondan kolay kolay vazgeçemez.Ben papaz değilim artık ama bakıyorum;her zaman vaaz vermekteyim,hiç farkına varmadan… “
“Büyük babalarımız aldı bu toprakları.Kızılderilileri onlar öldürüp kaçırttılar buradan.Babamız da burada doğdu;etrafı saran otları,yılanları babamız ortadan kaldırdı.Sonra kötü bir yıl oldu,biraz borç almak zorunda kaldılar.Biz de burada doğduk.İşte kapıda duruyorlar,çocuklarımız.Onlar da burada doğdular.Babamız borç almak zorunda kaldı.O zaman banka toprağın sahibi oldu.Ama biz,yerimizde kaldık,çıkardığımız ürünün hiç olmazsa birazını aldık.
- Biliyoruz,bütün bunları biliyoruz.Ama bunu yapan biz değiliz,banka.Banka,insana benzemez.On iki bin toprağı olan bir toprak sahibine de benzemez.O,zaten insan değildir.Devdir.
Ortakçılar bağırdı.Doğru,ama burası bizim toprağımız.Bu toprağı biz ölçtük,parselledik.Biz bu toprağın üstünde doğduk,bu toprağın üstünde vurulduk,bu toprağın üstünde öldük.Bu toprak bir işe yaramasa bile bizim toprağımızdır.Bu toprağı bizim yapan da bunlardır;onun üstünde doğmamız ,onu işlememiz,onun üstünde ölmemiz.İnsana malın sahibi olmak hakkını kazandıran bunlardır,üstünde bir sürü rakamlar yazılı kâğıt değildir ! “
Bir kitabı okumaya başladı
“ Sonra bana Fransız elçisinin Roma’dan acaba niçin ayrıldığını sordu.Aman yarabbi! İnsan kendini,her gün dünya haberlerini dinleyip bütün hafta birisi hakkında çene çalmaya nasıl mahkum eder ? Mehmet Ali Paşa Konstantinopol’e bir gemi yollamış.Acaba niçin yollamış ? Başka bir gün Don Carlos bir işte başarıya ulaşamamış,seninki üzüntü işte.Bilmem nereye kanal açacaklarmış,Doğu’da bir yere kıtalar sevk ediliyormuş;aman yarabbi yangın varmış gibi adamcağız telaşa düşer.Kıtalar sanki onun peşinden koşuyormuş gibi yaygarayı basar.Her duydukları şey üzerinden inceden inceye fikir yürütürler,ama aslında hiçbir şeyle canda ilgilendikleri yoktur.Ha böyle gürültü patırtı etmişler,ha uyumuşlar,hepsi bir.Konuştukları şeyler kiralanmış elbiseler gibi,kendi malları değildir.Yapacak işleri olmadığı için güçlerini öteye beriye harcarlar.Her şeye sarılan ilgileri,ruhlarının boşluğunu ve sevgi yoksulluklarını kapayan bir örtüdür.Ama orta halli bir yol seçmek ve orada derin bir iz bırakarak yürümek işlerine gelmez;çünkü böylesi can sıkar,göze çarpmaz;çok şey bilmek o zaman işe yaramaz,gösterişe yer kalmaz. “
“ Erkeğe gerçeklerin apaçık gösterilmesi gereken yerde,kadına hafif bir rüzgar,işitilmez bir hava ürpermesi yeter. “
“ Zamanı saatlerle,dakikalarla değil,güneşin doğup batmasıyla değil hep sizinle ölçüyorum:Onu gördüm,görmedim,göreceğim,görmeyeceğim,
gelecek,gelmeyecek … “
“ Memuriyete girdiği zaman kendi kendine şöyle bir mantık yürütmüştü:Kimse insanın karnındakini görmez ve dedikodusunu etmez,ama kalın bir saat zinciri,yeni bir ceket,parlak kunduralar herkesin diline düşer. “
“ Hayat bazen pek kötüleşir gibi oluyor;ama insan biraz içti mi bulutlar dağılıyor. “
“ Ştolts bir hayalperest değildi.Oblomov gibi fakat başka nedenlerle,o da aşırı tutkular aramıyordu.Ama istiyordu ki sevgileri sakin sakin akmaya başlamazdan önce kaynaktan fışkırarak çıksın,onu bir defa olsun kana kana içsinler,sonra ömürlerinin sonuna kadar bu mutluluk kaynağının nereden çıktığını bilerek yaşasınlar. “
“ Anlamıştı ki aşk,geniş,inkar edilemez bir iyilik ve doğruluk kaynağı olduğu kadar,aşırılık ya da yanlış anlama halinde çirkinliklerin,sahteliklerin de kaynağıdır. “
“ İçin için bir başarı sevinci duyuyordu;çünkü artık hayatın kıyısına çekilmişti;o hayat ki insanı durmadan işe çağırır,büyük sevinçlerin ışığıyla aydınlanan,büyük acıların yıldırımlarıyla dolan geniş bir gök altında,fırtınalar içinde geçer,o hayat ki içinde boş umutlar,parlak mutluluk hülyaları hüküm sürer ve düşünce kendi kendini yakar kavurur;tutkular insanı kemirir,zekâ yener ya da yenilir;insan orada sürekli bir savaşa girişir,savaş sahnesinde yaralı,bitkin ama gene de doymamış,muradına ermemiş olarak çıkar.Oblomov,savaşla elde edilen hazları tatmadığı için onlardan kolayca vazgeçebildi ve savaş dışındaki sessiz,hareketsiz,kavgasız,hayatsız köşesinde rahata kavuştu. “
Bir kitap okudu
622 syf.
9/10 puan verdi
·
Beğendi
·
18 günde okudu
