Gönderi

YILDIZLAR Seni karanlıkta yatırıyorlar. Korkuyorsun geceden: Bakıp bakıp pencereden, Yatağına sokuluyorsun. Ben hep eski yerimdeyim, biliyorsun. Hava açık olduğu zamanlar Beni seyrediyor, seviniyorsun. Ne olurdu, ben de, Sana göründüğüm şekilde Odana gelseydim. Ateşböcekleri gibi, Küçücük avucunda Yanıp yanıp sönseydim. Seneler geçip gider, büyürsün. Bir gün olur, hepsi biter: Endişeler, o çocuk üzüntün Hepsi biter. Aydınlanır seninçin geceler, güneş gibi görünürsün. Biraz sabır, küçük çocuk, biraz sabır. Ama Allah'ın koyduğu yerde, Yıldızlar daima yalnızdır.

1 sonraki yanıtı göster

DUMAN Bir dumanla dolmuş dünya Boğucu bir duman El yazması bir kitapta Bir hikaye okudum: Bakırcılar bir zaman Bir koca kazan yaptılar. Bakırcılar gece oldu, evlerine gittiler kazan kaldı dükkanda Sabah ola, aşlar pişe Sabah ola, o da gide Bakırcılar gittiler Kazan kaldı dükkanda. Kazan bekler Saatler geçer gece Bir büyücü gelir girer içeri Çalıp gider bu kazanı gizlice. Issız bir dağ başında Ateş yakar büyücü Yanma ateşim yanma Ateşin elinde mi? İçinde tılsımlı su Kazanım kaynama Kazanın elinde mi? Şeytan gelir, sorar Kaynattığın kazana Açlık, ölüm kattın mı? Kattım. Fitne, fesat attın mı? Attım. Kazan kaynar Kaynadıkça kara kara Bir duman çıkar Duman gider dağlara. Karşı yatan yüce dağlar Eğilin de duman geçe! Dağlar saf, çocuk gibi Kötülük olduğun ne bile? Dağlardan esen rüzgar Dumanı iletin hele! Rüzgar saf, çocuk gibi Kötülük olduğun ne bile? Duman aşar dağları Azar azar Şehirlere, köylere Duman uzar. Odalara, evlere Duman sızar, Gören gözler görmez olur Duman girer kıvrıla kıvrıla İnsanların kalplerine kadar. Göz gözü görmüyor bu zamanda Bu dumanı yok etmenin çaresi Kitap yazmıyor.

Yorgun alna şifa imiş yar eli Kız bak benim sefil naçar halime Gönlüm göğsüm yareli.

KAR FlRTlNASI Kapalı oda, aylardan temmuz Hesap kitap yarmuş zihnimi İçim geçti, daldım Yine ben o ihtiyardım: Yaşadım eski bir şiirimi. Bulandı birden ayna: Ak saçlı bir adam belirdi Uzandı geçmiş zamana. İlk okul, lise, üniversite Sevda çılgınlıkları Aklımda yok sandığım yıllar Hastalıklar, soğuk algınlıkları Belimi büken kahırlar. Uzun bir gezintiden sonra Gülümsedim aynada malızun Malızun da söz mü Bunun tamamen aksi Bir hal içinde Görüyordum yüzümü Yüzüm hayal içinde. (Yenilikler, 1, Şubat 1946)

Değişen Dünya Çocukluğumun geçtiği sokakta Biraz dolaşayım dedim, Şimdi oturduğum yerden uzakta. Öyle bir hüzün çöktü ki içime, Ne bileyim Ağlıyasım geldi kendi kendime. İnsanları değişmişti, Ondan belki de. Sonra pek çok evlerin yerinde Yeni binalar dikilmişti. Ahtapotlar gibi apartmanlar Buraya da salmış kollarını, Yoksul aileler çekilmişler Satıp savıp mallarını. Böyle böyle bizim eski mahalle Hoyrat servetlerin karşısında Silinip gitmiş bile. Eski günler neredesiniz, Açın kapınızı da evinize gireyim. Ama nerde o evler, Ne bileyim. Şimdi anam ağlıyor Zenginlik nedir, fakirlik nedir İnsan zamanla anlıyor. (Yeni Şiirler, 1949 [Varlık Yayınları])