| Serinin son kitabı olan İnce Memed 4 eserinin yorumu ile merhaba. Koskoca bir seriyi bitirdiğim için hem mutlu, seriden ayrıldığım için de hüzünlüyüm. Bu iki duyguyu beraberinde yaşamak güzel ama yine de buruk bir tadı var..
| İnce Memed bizlere kısaca anadolunun her bir karışını, insanıyla beraber köy ve kasaba arasındaki farkı ilmek ilmek anlatıyor diyebiliriz. Yaşar Kemal'in betimlemeleri ile seriyi yaşıyor gibi hissediyorsunuz. 4.kitapta İnce Memed tüm karakterlerden daha ön plandaydı ve final kitabını kesinlikle diğer üç kitaptan okunması daha zevkli hale getirmişti.
| İnce Memedin ünü artık sadece kendi köyünün değil, tüm Türkiye'nin ve hatta Mustafa Kemal'in bile kulağına gitmiştir. Köylüler onu kollamış, tuzaklardan saklamıştır. Kimin kapısını çalsa sorgusuz sualsiz onu içeri almış, onun için canını vereceğine yemin etmiştir. İnce Memed artık sadece Hürü Ana'nın değil, köylü milletinin evladı olmuş, köylünün gözünde ermiş mertebesine yükseltilmiştir.
| Eşkıyalığı bırakıp kendi hayat düzenini kurmaya heveslenen Memed, yanına Seyran kız ve Hürü Ana'yı alıp bir kasabaya yerleşip düzenini kurmak isteyecek fakat bu düzeni fazla uzun sürmeden bozulmak zorunda kalacaktır. Bunun yanı sıra Murtaza Ağa ve diğer soylu kimseler de, ettikleri kötülüklerin, öldürdükleri her canın hesabını İnce Memed'e vermek zorunda kalacaklar.
| Haksızlığa göz yummayan, ağalık sistemine karşı gelen, köylünün değerini, kıymetini, anadolu insanının cevvalliğini, gözüpekliğini, misafirperverliğini, sıcacık kalplerini bize gösterendi. Sadece Sefil İbrahimin sıradan bir erkek evladıydı, ama içindeki başkaldıran ateşi söndüremedi, çünkü o ateşle doğmuştu.. Köylünün sesi, vicdanın sembolüydü adeta.
| Dönemin sıtma hastalığından da kitapta oldukça çok bahsedilmişti, o dönemde birçok insanın bu hastalıktan ölmesi dikkatleri çeken bir başka konuydu. Yaşar Kemal bu konuya da çok güzel değinmişti.
| "İnce Memedler ölmez, mutlaka bir başka bedende var olur." Mesajıyla bitti eser. Yaşamaya devam ettikçe umut her zaman vardır.
| Mutlaka bu seriyi okumadan bu diyardan göçmeyin kitap dostları. Bol kitaplı günlere.
Alıntılar:
- En çok zulüm görenden korkacaksın. Fırsatını bulursa bin misli zulmeder. (S.25)
- Yılanlar insanlar gibi değil, onlar dostluğu da, düşmanlığı da unutmazlar. (S.34)
- Gönül bir sırça saraydır, kırılırsa bir daha bitiştirmek zordur. (S.41)
- İnsan olmak çok zor sultanım. Dünya da çok şey kolay da insan olmak zor. (S.147)
- Sevda işi zor iştir. (S.209)
- Allah diyor ki diyordu, zulüm eden kafirdir. Zulüm görüp de karşı koymayanlar da kafirdir. Zulme şahit olup da karşı koymayanlar, seyredenler, boyun eğenler de kafirdir.
(S.286)
- İnsanlar her şeye, her şeye başkaldırmalı, diyordu. İnsanlar böyle uyudukça, insanlar böyle zulüm altında inlemeyi kabul ettikçe insanlığın bir sinekten ne farkı olur, insanlar eğer en küçük bir haksızlığa, bir zulme başkaldırmayı akıl etmezlerse, insanlık bundan böyle daha beter hale düşecektir. Allah başkaldır ya kulum demiş ve insan onun cennetine başkaldırmış. (S.348)
- Ve boyun eğdiniz, ve boyun eğdiniz, ve boyun eğdiniz, boyun eğmeyenleri lanetlediniz, öldürdünüz, kustunuz ve boyun eğdiğini, boyun eğmeyi, yemek yemek, su içmek, sevişmek gibi bir yaşam biçimi yaptınız. Ve de öldünüz. Ve de solucandan beter oldunuz. Daha da olacaksınız. (S.349)
- İnsan, bu dünya da yalnız ve yalnız kendine güvenmeliydi. (S.450)
- İnsan korktuğu için öldürür, kendini de başkalarını da. En çok korkan, korkunun son sınırına varana dek korkan, korkudan başka hiçbir şeysi kalmamış insan en yürekli insandır. (S.472)
- Bu dünyada bin kez ölünmeden bir kez dirilmenin mümkünü yoktu. (S.559)
- Yoksulluk bir ateşten gömlektir, onu giyen bilir. (S.588)
- Hiçbir şey bilmiyorum diye düşünüyordu. Şu dünya üstüne, şu insanlar üstüne hiç kimse hiçbir şey bilmiyor. Şu dünyaya insanlar, ahmak geliyor, kör gidiyorlar. (S.602)
