“Bazen...” dedim dakikalar sonra kısık bir sesle. Gözyaşlarım dinmiş geriye iz bile bırakmamıştı. “Bazen onun ölmesini istiyorum. Kim sevdiği birinin, delice sevdiği birinin, ölmesini ister ki? Ben istiyorum. Sonra diyorum ki: “Seni çoktan unutmuştur Mara?” Beni unutmuş mudur gerçekten? Hiç izim kalmamış mıdır içinde?” Kevin derin bir nefes aldı ve saçlarımı okşayan parmakları durdu. Gözleri gözlerimi bulurken gülümsedi. “Şeytan her şeyi unutur Mara. Aklına gelebilecek her şeyi tek seferde silebilir ama sen... Sen onun aklına değil kalbine kazındın.”
Sayfa 29Kitabı okudu
·
7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.