Ahmet Ümit'ten okuduğum ilk kitap oldu ve son olmasın istiyorum. Filmlerde olsun, kitaplarda olsun sürükleyiciliğin getirdiği sona ulaştığımda oldukça şaşırmak, duygu ve düşünce karmaşası yaşamak sevdiğim bir şeydir. Bu kitapta da sona yaklaştıkça yazarın anlatımından çıkarımlar yaparak Mine'ye ne olduğuyla ilgili ben de ana kahraman gibi onlarca farklı senaryo düşündüm ama asıl olan aklımın ucundan bile geçmemişti. Son beni çok şaşırttı ve olayı zihnimde canlandırdığımda, olaya ana kahraman gözünden baktığımda beni gözlerimi yaşartacak kadar çok üzdü. Ayrıca yazarın yer yer yaptığı betimlemeler çok hoşuma gitti. Bana kitabı beğendiren şey konudan, olaylardan ziyade aynı zamanda betimlemelerdir. Çünkü yeni bir yazarın yaptığı betimlemeler ile yer etmiş bir yazarın yaptığı betimlemeler arasında bariz bir fark oluyor ve bunlardan ilkini okumaktan hiç zevk almazken ikincisini okumaktan çok zevk alıyorum.
