Zaten siyah beyaz yaşıyoruz hayatı, neden renkli dünyayı göster miyorsun? İlüzyonu o kadar çok seviyoruz ki içimizdeki rengini kaybetmiş çocuğu görmezden gelip rengarenk ve ışıltılı bir hayal aleminde yaşamayı gerçeğimiz zannediyoruz. Tüm hikâye ışıklar sönünce ya da güneş ortadan kaybolunca ortaya çıkıyor. Rengini kaybetmiş benliğin de yarattığı renkli masallar diyarında her şey uyuşturucu müptelası bir egonun kendini anlamlı hissetme çabasından öte bir şey değil. Ya öyle değilse...