Haklı
Bazı zamanlar oluyor. Anlatmak istiyorsun. Mağduriyetini, kırgınlıklarını, yaşanmış bütün olumsuzlukları... İnsanların önerilerini “doğru söylüyor olabilirsin, ama.. diye cevaplar verip karşı tarafın ağzını kapatıyoruz. Karşımızdakinden duymak istediğimiz şey, çoğu zaman bir öneri değil, bir çıkar yol değil. Kendi yaşanmışlıklarını, benzer durumlarda verdikleri kararları öğrenmek hiç değil. Duymak istediğimiz tek kelime var:
“Haklısın...”
Bazı zamanlar oluyor. Sesimiz daha üst perdeden çıkıyor. Şöyle oldu, böyle
oldu diye geçmişe dair bütün olumsuzluklar dökülüyor ortaya. Ben ve sen
kavgaları, ego savaşları. Başımıza ne geliyorsa, bir türlü tatmin edemediğimiz egomuz yüzünden geliyor. Onun duymak istediği tek şey var:
“Haklıyım...”
Dikkatimizden kaçan bir ince nokta var:
Senin haklı çıktığın an, karşındakinin “haksız” olduğu andır.
Bu neyi değiştirir?
Ortada herhangi bir anlaşma yok, düzelme yok. Bir taraf yenilmiş ve sen kazanmışsın.
Çoğu zaman sevdiğin, eşin, dostun, çocuğun kaybetmiş ve sen haklısın!
Bu haklılık mutlu edebilir mi insanı?
Kazanan sen misin yoksa egon mu?
O klasik soruya geliyor yine konu:
Haklı mı olmak istiyorsun yoksa mutlu mu?
Mutlu olmak istiyorsan, o zaman haklılığını, haksızlığını,
“ben sana demiştimleri” bir kenara bırakmanı öneririm.
“Bak gördün mü yine ben haklı çıktım” dediğin her an, karşındakinin üzüldüğü andır.
Haklı olman buna değer mi?
Yine de “haklı olmak istiyorum” diyorsan, tamam sustum, sen haklısın...
·
17 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.