Sürgün insanı, yitmiş insandır; sürgün insanı, kendisine ait dünyayı yitirmiş insandır. Sürgün insanının, sürgün ülkesindeki ilk ruh hali de, bulmaktır, kendini bulmak, kendisine ait olabilecek bir dünya bulmak, kendisini yenileyerek, Zümrüdüanka (ya da Asurluların deyimiyle Feniks) kuşu gibi, kendisini yeniden yaratmak.
....
Sürgün insanı yeni bulduğu mekanları, ister istemez, kendi eski mekanlarıyla karşılaştırır ve yeni mekanları kendisine göre yeniden yaratırken, onları eski mekanlara benzetmeye çalışır.
Sayfa 73Kitabı okuyor
·
18 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.