Gerçekten de hepimiz adam yerine konmak için, başkalarından konumumuzla -zekâmızla, bilgimizle değil- farklı olduğumuzu ispat çabasının içinde debeleniriz. Kuyrukta bir kişinin önüne geçmek, lokantada garsonun beş dakika önce bize hizmet etmesini sağlamak için, hep aynı ürpertici (!), korkutucu (!) soruyu yöneltiriz: “Benim kim olduğumu biliyor musun?"
Benim bir sanatçı arkadaşım, vapurda başına gelen bir olayı anlattı.
Vapurda bir adam yer tutmuş, arkadaşım oturmak istemiş ve arkasından o meşum sorunun geleceğini tahmin edince erken davranıp adama "Benim kim olduğumu biliyor musun?" diye sormuş, adam önemli bir kişiyle karşılaşacağını umarken, arkadaşım, "Ben bir hiçim!" demiş. Adamcağızın da cakası bozulmuş, çekip gitmiş. Herhalde önemsiz kişilerle muhatap olmayayım, diye.
·
12 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.